O’zbekiston Respublikasida 780 mingdan ortiq nogironligi bo’lgan odamlar istiqomat qiladi. Davlat uchun nogironligi bo’lgan odamlarni ishga joylashtirishni iqtisodiy axamiyatini deyarli baxolab bo’lmaydi, biroq uni raqamlardagi to’liq foydasini xisoblab chiqish murakkab ish, chunki u pul ko’rinishida xisoblash chiqish qiyin bo’lgan ko’plab omillarning yig’indisidan iborat bo’ladi. Ishga jojlashtirish nafaqat moddiy ta’minlanishni anglatadi. Nogironligi bo’lgan odamlarni ishga joylashtirishning ijtimoiy axamiyati ularni o’z-o’zini namoyon qila olish, jamiyat rivojiga o’zlarining noyob xissalarini qo’shish imkoniyati, muloqot va yamiyatiga kirishishlari uchun imkoniyatlarni taqdim etishni ta’minlashdan iboratdir. Nogironligi bo’lgan odamlarni ishga joylashtirish ularga nisbatan bo’lgan achinish, qobiliyatiga ishonchsizlik, xamda ularni jamiyat uchun ortiqcha tashvish keltiruvchi ko’rinishda bo’lgan bir tahlitdagi munosabatlarni bartaraf qilish imkonini beradi. Shu munosabat bilan O’zbekistonda nogironligi bo’lgan odamlarni ishga joylashtirishni ta’minlashga yo’naltirilgan choralarni iqtisodiy va ijtimoiy samaradorligini aniqlash, fuqarolarning mazkur qatlamini ishga joylashtirishni ta’minlaydigan meyoriy-xuquqij baza va institutsional mehanizmlarni aniqlashtirish, ishga joylashtirishning amaldagi tizimini samaradorligini oshirish bo’yicha takliflarni ishlab chiqish lozim.